من در رکاب باد
در جستجوی رود سپیدی که از ازل
همواره ره سپرده درین دشت زندگی
پرشور می روم. ه
مرداب مردگی
با آن سکون دلهره انگیز مرگ بار
دیگر به هیچ حیله مرا
که اندر میان دشت
امیدوار و شاد
همواه باد بهاری روان شدم
هرگز به سوی روح من
این توسن چموش
این دشمن سکون
راهی توان برد؟
هرگز نمی برد
No comments:
Post a Comment